Annabel Howland onderzoekt de inhoudelijk samenhang tussen ecologie,financiële markten en kunst. In een doorlopend proces bestudeert ze structuren en modellen die zowel in de natuur als in de samenleving voorkomen. Van dit onderzoek weeft zij in haar werk een speculatief web. Kijkend door verschillende lenzen tornt ze de draden los van elk afzonderlijk systeem, isoleert ze van elkaar en weeft ze dan samen tot een nieuw geheel. De werken die zo ontstaan, veranderen telkens opnieuw van schaal en perspectief om zo de complexiteit van systemen of modellen te doorgronden.
De titel ‘Durn that Road’ verwijst naar een citaat van het personage Anse Bundren uit de roman van William Faulkner ‘As I Lay Dying’ (1930). Anse wordt aan de lezer voorgesteld als iemand die een tirade hield tegen een weg die hij bedreigend vindt, omdat het mensen naar zijn voordeur brengt (zoals een belastingheffer) en impliciet ook voor beweging staat. “When He aims for something to be always a moving, He makes it longways, like a road or a horse or a wagon, but when He aims for something to stay put, He makes it up and down ways, like a tree or a man.”
Voor haar multimedia installatie in Bradwolff Projects neemt Howland een weg op het eiland Borneo als vertrekpunt. De weg loopt dwars door het tropisch regenwoud in de staat Sarawak (Oost-Maleisië). Aanvankelijk bij de kust aangelegd door houtkapbedrijven wordt de weg in 2010 doorgetrokken naar een aantal dorpen bij de grens met Indonesië. Een van de talen die in deze dorpen door een minderheid wordt gesproken heet Sa’ban. De uitbreiding van de weg valt toevallig samen met de publicatie van een drietalig beeldwoordenboek Maleis-Sa’ban-Engels, geschreven door Dr. Beatrice Clayre, die rond 1960 in dit gebied woonde. In 2016 maakt Annabel Howland samen met antropoloog Alasdair Clayre – zoon van Dr. Clayre – een reis over deze weg en legt dit vast op film. Vergezeld door twee Sa’ban mannen interviewen ze de bewoners van het gebied over hun leven, taal en gewoontes.
Howland stelt ogenschijnlijke simpele vragen als op welke manier de komst van de weg de lokale bevolking en hun taal beïnvloed heeft. De weg, een lijn door het regenwoud verbindt gemeenschappen met elkaar die voorheen gescheiden waren door afstanden van dagen reizen te voet of per boot, en deze lijn verbindt zelf ook weer andere lijnen, kriskras over de aarde lopende lijnen die langs een lange stroom van financieel kapitaal, grondstoffen en godsdienst lopen.
‘Durn that road’ is opgebouwd rond deze lijnen, sterke verticalen en horizontalen, waarin met tussenpozen een enkelvoudig perspectief binnendringt. De installatie is samengesteld uit tekeningen, video en audio, waardoor een ruimtelijke ervaring ontstaat.
Annabel Howland (GB/NL) woont en werkt in Amsterdam. In 2018 voltooide ze een langdurig eigen onderzoeksproject met een multimedia installatie’Producers-Parasites Hosts’ voor de VU Amsterdam (onderdeel van GetLost-art route). De eerste presentatie binnen deze ‘Producers-Parasites Hosts’ was het geluidskunstwerk ‘AGORA’ (Biënnale van Athene, 2013). Later volgden onder meer ‘Triangulations’ (Rode Loper Festival, Flevopark Amsterdam, 2017) en ‘At Altitude’ (Towner Art Gallery, Eastbourne, UK, 2018).