De titel van het nieuwe werk van beeldend kunstenaar Yasmijn Karhof en ontwerper Merel Karhof, ‘Blue hour’, is ontleend aan het gelijknamige natuurverschijnsel waarbij de schemering voor zonsopgang en na zonsondergang de lucht en omgeving een intens blauwe kleur geeft. Dit ‘blauwe uur’ vormt het ogenblik waarop de wereld zich opent en de mogelijkheden oneindig lijken; het geeft de ruimte aan tussen wat is en wat zou kunnen zijn. De kunstenaars zien in de overgang van waken naar slapen een echo van dit blauwe uur. Zo vormt dit magische moment de inspiratiebron voor een interdisciplinaire samenwerking die heeft geleid tot een film, een boek en een plaid (sprei). Deze drie kunstuitingen zijn innig met elkaar verweven, maar vormen ook op zichzelf staande kunstwerken.
De film ‘Blue hour’, van Yasmijn Karhof, visualiseert het bewustzijn tijdens het in slaap vallen. Het is een staat van bewustzijn waarin het denken nog niet volledig is gestopt, terwijl de slaap al is ingetreden. De manier waarop verlangens en dagelijkse gebeurtenissen dit moment tussen waken en slapen op haast poëtische wijze bespelen, fascineert Karhof. In de film ‘Blue hour’, laat zij de toeschouwer meekijken met twee personen die, gedreven door gemeenschappelijke verlangens, ieder voor zich dezelfde droom ervaren, waardoor ze kortstondig met elkaar zijn verbonden.
De plaid, ontworpen door Merel Karhof en Yasmijn Karhof, fungeert in de film als gebruiksvoorwerp, maar smelt met de filmpersonages samen tot een sculpturaal object. Terwijl de film twee ervaringen binnen één en dezelfde droomwereld laat zien, toont de dubbelzijdige plaid hoe twee tegengestelde werelden in één object samenkomen. De kunstenaars hebben bewust gekozen voor de techniek van het weven; het weefsel heeft als eigenschap dat de ‘achterkant’ het negatief vormt van de ‘voorkant’, waardoor niet alleen symbolisch maar ook fysiek twee perspectieven elkaar raken.
Terwijl het scenario voor de film richtinggevend was voor de vormgeving van de plaid, had de plaid een belangrijke sturende functie voor het verhaal van de film. Hetzelfde geldt voor het derde onderdeel van de tentoonstelling, het kunstenaarsboek, dat werd vormgegeven door Roosje Klap in samenwerking met Yasmijn Karhof. Ook het boek is niet slechts een rekwisiet in de film, maar een autonoom kunstwerk. In het boek zijn foto’s te vinden van het landschap waar de personages in de film naar kijken. Deze foto’s vormden op hun beurt de inspiratiebron voor het visuele ontwerp van de plaid. In de tentoonstelling bij BRADWOLFF PROJECTS zijn de sprei en het boek als aparte objecten te zien en ook als onderdeel van de film die wordt getoond.
Yasmijn Karhof [Edam, 1974] studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie, de Cooper Union School of Art in New York en de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Ze werkt met fotografie, film, performance en installaties. Karhof heeft geëxposeerd in het Centraal Museum, Utrecht, Museum De Paviljoens, Almere, Youkobo Art Space in Tokio en het Living Art Museum in Reykjavik.
Merel Karhof [Edam, 1978] woont en werkt in Londen. Ze studeerde aan de Design Academy in Eindhoven en aan de Royal College of Art in Londen. Als ontwerper was ze in residence bij Fondazione Claudio Buziol in Venetië. Karhof heeft geëxposeerd in het Victoria & Albert Museum te Londen, Zuiderzeemuseum te Enkhuizen, Museum Arnhem en Taiwan Design Centre. Haar werk zit in de vaste collectie van Het Kentucky Museum of Art and Craft in de VS. Merel Karhof ontwerpt met een meervoudige benadering van kunst, design en wetenschap waarbij ze doorgaans haar eigen instrumenten ontwikkelt.
Roosje Klap [Amsterdam,1973] woont en werkt in Amsterdam. Ze studeerde af als grafisch ontwerper aan de Gerrit Rietveld Academie en richtte haar eigen studio voor visuele communicatie op. Tevens werkt ze als adviserend onderzoeker aan de Jan van Eyck Academy in Maastricht en samen met Niels Schrader is ze co-hoofd en tutor van de graphic design afdeling aan de koninklijke academie voor beeldende kunst in Den Haag.